گفت‌وگو: جواد دباغی مقدم
حدود یکصد سال از فعالیت اجدادی خاندان من در تولید چرم و دباغی در سبزوار می‌گذرد. حرفه‌ای خاص که معرف بخشی از تاریخ معنوی این دیار است. قرار گرفتن سبزوار در مسیر جاده ابریشم و برخورداری از نبض تجارت و بازرگانی شمال‌شرق کشور، مدت‌ها بود دلم می‌خواست یک بهانه‌ی خوب برای نوشتن این مطلب داشته باشم که نوروز این فرصت را با حضور مدیریت عامل بزرگترین شهرک صنعتی تخصصی چرم ایران از دیار ائل‌گلی برایم فراهم کرد.
قصه‌ی مفصلی دارد این آشنایی‌ها و من فارغ از تعارفات و مهمانی رفتن‌ها و دعوت گرفتن‌ها ساعتی را در این خصوص با آقای «حسین علی‌اکبرپور» مدیریت عامل چرم شهر تبریز که اتفاقا بزرگترین شهرک صنعتی بخش خصوصی کشور در تولید و ارائه خدمات چرم نیز هست، از هر باب سخن گفتیم و تبادل اطلاعات کردیم.
آقای علی‌اکبرپور بدون تعارف یک متخصص حرفه‌ای در این خصوص است یعنی به زیر و بم چرم آشنا و مسلط است. بنده نیز به واسطه حضور بیش از سه دهه در کار روزنامه‌نگاری، به هر دری زدم و شیطنت کردم تا نقطه و نکته‌ای چالش برانگیز برای ایشان مطرح کنم، اما چه سود که ایشان به راحتی و با متانت و آرامشی خاص برای هر مسأله، پاسخی داشتند!
آقای علی‌اکبرپور پس از سه دهه حضور در این صنعت، به جزیی ترین مسایل حرفه‌ی خود آگاه است که با لمس هر چرمی، می‌تواند فرایند تولید آن را به شما معرفی و تشریح نماید، موضوعی که نشان می‌دهد چرا باید تبریز و آذربایجانشرقی را شهر و استان اولین‌ها بنامیم. بهره بردن از چهره‌هایی که خاک خورده صنعت و حرفه‌ی خود هستند؛ فرصتی ویژه برای آن دیار فراهم می‌کند که می‌تواند این مشی و شیوه انتخاب مدیران یک الگوی مناسب برای سایر استان‌های کشور باشد.
ایشان ابتدا در معرفی بزرگترین شهرک صنعتی چرم ایران توضیح می دهند شهرک دارای 625 واحد 400 واحد تولیدی بزرگ و کوچک و الباقی واحدهای کارگاهی در فرایند تولید چرم هستند که با همین بضاعت، هم‌اکنون 80 درصد چرم کشور را تأمین می کنند.
وی خاطرنشان می‌کند: به واسطه اهمیتی که مجموعه و مدیریت استان در ارائه کیفی خدمات به شهروندان خود دارند، نشست‌های تخصصی با اتحادیه کفش استان داشتیم که حتی در فروشگاهها نیز چرم مصنوعی به مشتریان ارائه نشود! این به معنای این است که هم اکنون با این نظارت دائمی، تولید چرم مصنوعی در سطح آذربایجانشرقی نداریم.
حسین علی‌اکبرپور ادامه می‌دهد: در تعامل جدی و مناسبی که با آقای جباریان ریاست محترم اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان کفش استان آذربایجانشرقی داشتیم، فروشگاههای سطح استان و بخصوص مرکز استان، فقط باید کفش و فراورده‌های تولیدی خود را با عنوان «تبریز من» داشته باشند که خوشبختانه با استقبال همشهریان و هم استانی‌ها مواجه شده است.
از مدیرعامل شهرک صنعتی چرمشهر تبریز می‌پرسم: چند سالی هست که بخاطر تحریم‌هایی که صنعت کشور را بخصوص به انزوا کشیده است، این اتفاق چقدر توانسته است این صنعت قدیمی که خاطراتش زنده کننده نوستالژی خاصی برای اهالی این حرفه دارد را به چالش و حتی انزوا بکشاند!؟
اوایل قرن گذشته (قرن بیستم) دباغخانه‌های سنتی در ایران وجود داشت و در محله دباغخانه‌های سنتی، شمار زیادی از صنعتگران تبریز مشغول کار بودند که از مشهورترین این مجموعه ها می توان به دباغخانه گازران، دباغخانه باغمیشه، و دباغخانه بازار تبریز اشاره کرد.
چرمسازی خسروی نیز جزو اولین کارخانجات صنعتی و مدرن ایران است که به همت و درایت و با پیروی مرحوم حاج علی اکبر آقا صدقیانی در تبریز تاسیس شد و مورد بهره برداری قرار گرفت.
وی پس از این مقدمه به مکان یابی و احداث کارخانجات (چرم شهر) اشاره کرد که از سال ۱۳۶۲ آغاز بکار کرده است و هسته اولیه این شهرک را شورای چرمسازان بنیان نهادند که خب طبیعتا سطح اشتغال به جهت تحریم‌ها هم اکنون به حداقل رسیده است و فعالین این حوزه در شرایط نامساعد فعلی، با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند.
آقای علی‌اکبرپور ادامه داد: در سال ۱۳۸۵ با پشتکار و همت فعالین چرمشهر و هیأت مدیره اتحادیه تولید کنندگان و صادر کنندگان چرم استان آذربایجان شرقی، این شهرک بعنوان نخستین شهرک صنعتی تخصصی کشور با گرفتن پروانه بهره برداری از سازمان صنایع و معادن استان به ثبت رسید، اکنون هیأت مدیره شهرک چرمشهر تبریز با پشتوانه صنعتگران مستقر در شهرک سعی و اهتمام آنرا دارد تا جایگاه قطب صنعت چرم ایران را به بهترین نوع ممکن احیاء و استمرار بخشد.
وی با بیان اینکه عمده تولید چرم کشور در سه شهر تبریز، تهران و مشهد انجام می‌شود و از این میان تبریز، به عنوان قطب تولیدکننده چرم سنگین (رویه گاوی، سراجی، رومبلی و …)، تهران چرم سبک و سنگین (گوسفندی، گاوی، آستری و …) و مشهد چرم سبک (بزی، گوسفندی، آستری کفش و …) شناخته می‌شوند.
به گفته مدیرعامل شهرک صنعتی چرمشهر تبریز 80 درصد صادرات چرم آماده کشور از تبریز به ترکیه، کشورهای مشترک المنافع، روسیه، چین و جنوب شرق آسیا که مقصد صادرات چرم تبریز است، در حال انجام است که کمبود نقدینگی، بازگشت طولانی مدت سرمایه به صنعت، دسترسی محدود به مواد شیمیایی و فرسودگی ماشین الات را از مهمترین مشکلات تولید کنندگان چرم در استان می‌باشد.
حسین علی‌اکبرپور می‌گوید: مراودات اقتصادی تجاری با ترکیه، عراق و حتی افغانستان بصورت تکنیک تبادل اطلاعات و همکاری در بخش تولید انجام می‌شود و بخاطر برخی مسایل زیست محیطی و گرانی تولید چرم در این کشورها، چرم را در اینجا بصورت نیم آماده در برخی کارگاه‌ها به کشورهای مقصد می برند.
وی در پایان به موضوع مشکلات فعلی محیط زیست، تصفیه خانه ها و وجود معارض شهرک صنعتی که در کیلومتر ده شمال تبریز و بین دو روستای مایان علیا و خواجه دیزج قرار دارد، اشاره کرد و ابراز امیدواری کرد جانمایی آینده شهرک همراه با نوسازی ماشین آلات و رونق مجدد این صنعت قدیمی باشد.
انتهای پیام/د
