به گزارش سبزوارنیوز ، او در گفت وگو با یک روانشناس کودک ادامه می دهد: هنوز از شر نهنگ آبی و توری که برای صید نوجوانان پهن کرده بود، خلاص نشده بودیم که سر و کله «مومو» برای به تله انداختن کودکان معصوم پیدا شد و گفته میشود کودکان استانهای جنوبی ایران، اولین گرفتارشدگان در دام این موموی وحشتناک هستند.
این موموی خطرناک که احتمالا به دلیل شباهت خوانش آن با نام «ماما» به معنای مامان به سرعت در میان کودکان رواج مییابد، با استفاده از یک حساب کاربری واتسآپ، یک لینک تماس برای افراد ارسال و پس از شروع به گفتوگو آنها را به رفتارهای خطرناک دعوت میکند؛ اتفاقی که سرهنگ «خورشاد»، پلیس فتای مازندران نیز درباره آن هشدار داده و از والدین خواسته تا در صورت برخورد فرزندشان با محتوای «مومو» با آنها صحبت کرده و نگرانی آنان را کاهش دهند.
هنوز هم بر روی بسیاری از اتومبیلها و برخی از تلویزیونها برنامه قفل کودک نصب است. قفلی که به والدین این اطمینان را میدهد که چنانچه در عدم حضور آنها کودک به سراغ این وسایل برود، ایمن خواهد بود و اتفاق ناگواری برای او نخواهد افتاد.
قفلی که متاسفانه به رغم توسعه و گسترش وسایل ارتباطی و شبکههای اجتماعی، بر روی آنها نصب نیست و هر لحظه امکان دارد در نبود پدر و مادر، راه را برای ورود غیرایمن و خطرناک کودکان و نوجوانان باز کند.
لزوم کنترل غیرمستقیم و نامحسوس
یک روانشناس کودک در همین باره با بیان اینکه ما باید به شکل غیرمستقیم و نامحسوس نسبت به فعالیتهای کودکان و نوجوانان در اینترنت و شبکههای مجازی اطلاع یابیم، گفت: یکی از اقداماتی که در این رابطه میتوان انجام داد، انتقال میز تحریر بچهها به پذیرایی است.
این روزها بسیاری از بچهها به بهانه شرکت در کلاسهای آنلاین مدرسه و سایر موسسات آموزشی، مدام در اینترنت هستند و چنانچه از سوی خانواده مواظبت صورت نگیرد، هر اتفاق ناگواری ممکن میشود.
«نسرین اقبالی» اضافه کرد: اکنون کار به جایی رسیده است که بچههای دبستانی برای خود گروه تشکیل داده و درباره همه مسائلی که در خانه اتفاق میافتد با یکدیگر چَت میکنند این نکته جای نگرانی دارد است و در حال حاضر بسیاری از خانوادهها در پی راهکاری برای برون رفت از این وضعیت هستند.
گوشی را دست بچه ندهید!
وی با بیان اینکه ابتداییترین پیشنهاد من به خانوادهها خرید لپ تاپ به جای تبلت و گوشی است، گفت: گوشی همواره حس شخصی بیشتری را القا میکند و از آنجایی که کودک هنوز با حریم شخصی و چگونگی مواظبت از آن آشنا نیست، نباید زمینه را برای انحراف کودکان فراهم کنیم.
اقبالی با اشاره به اینکه این روزها بسیاری از گوشیهای همراه دارای فیلترشکن هستند و فرد به مجرد اینکه وارد اینترنت میشود با دنیایی غیرقابل پیش بینی از اطلاعات و تصاویر و ویدئوها روبهرو خواهد شد، تاکید کرد: شما فرض کنید کودکی در غیاب پدر و مادر یا سایر بزرگترهای خانه، وارد این فضا شده و بخواهد چیزی را در اینترنت جستوجو کند، آیا میتوانید حدس بزنید که کودک با چه تصاویری روبهرو خواهد شد؟!
متاسفانه بسیاری از کودکان در مواجهه با عکسها و فیلمهای جنسی، از آنجایی که هیچگونه شناختی نسبت به آن مسائل ندارند، دچار ترومای روانی شدید میشوند و این آسیبها غیرقابل جبران است و بعضا در دوران بزرگسالی به شکلهای نابههنجاری بروز میکند.
ضرورت نصب برنامههای محدودکننده
این روانشناس کودک در ادامه با اشاره به اینکه این روزها با استفاده از برخی روشها میتوان بعضی از محدودیتها را بر روی اپلیکیشنها و حتی موتورهای جستوجو اعمال کرد افزود: پدر و مادرها میتوانند برای راحتی خیالشان بعد از مشورت با مهندسین کامپیوتر و کسانی که در امر نرمافزار موبایل مهارت دارند، از این شیوهها همچون نصب پلاگین بر روی گوگل و یا استفاده از ورژن خاصی از این موتور جستوجو که مناسب سن کودکان تعبیه شده است، وسایل ارتباطی را با خاطری آسودهتر در اختیار کودکان و نوجوانانشان قرار دهند.
کودکان را سرزنش نکنید
البته این روانشناس کودک، واکنشهای والدین در برخورد با کودکان در مورد برخی مسائل خصوصی را بسیار مهم دانست و گفت: متاسفانه بعضی از والدین زمانی که متوجه میشوند فرزندشان به هر نحوی با مسالهای خارج از سن و سالش آشنا و یا مواجه شده، به سرعت حالت سرزنشگرانه به خود گرفته و کودک را بابت آن شماتت یا حتی تنبیه میکنند که باید بگوییم این نوع واکنشها بدترین نوع واکنش نسبت به کودک است و علاوه بر اثر معکوس برجای گذاشته، او را مجاب میکند که در مواجهههای بعدی با موارد خاص، آنها را از والدین پنهان کند که این در دل نگهداشتنها، اثرات به مراتب بدتری را بعدها را به دنبال خواهد داشت.
آغوش امنتان را از کودکان دریغ نکنید
نسرین اقبالی در ادامه با بیان اینکه ما در قبال فرزندانمان مسوولیم و نباید تکیهگاه امنمان را از آنها دریغ کنیم، اظهار داشت: یکی از بهترین اقداماتی که در همه زمانها به خصوص در زمان همهگیری برخی سایتها و برنامههای اپلیکیشنهای تهدیدکننده همچون مومو، میتواند از سوی والدین صورت گیرد، این است که با کودکان بنشینند و نحوه ساخت این انیمیشنها و بازیها را با آنها تماشا کنند و با آنها توضیح دهند که هیچ چیز این بازیها و پیامها و انیمیشنهای دروغین واقعی نیست، چون بچهها در سنین پایین قدرت تجزیه و تحلیل ندارند و به سرعت هرچه را ببینند باور میکنند و اساسا عمده مخاطرات این دوران هم مربوط به همین ویژگیهای کودکان میشود.
لزوم هوشیارسازی کودکان نسبت به حفظ حریم خصوصی در فضای مجازی
این روانشناس کودک در بخش دیگری از سخنانش گفت: ما باید به کودکانمان یاد بدهیم که فضای مجازی هم مثل خانه ماست و نباید درب آن را به روی هرکسی باز کنیم و اجازه دهیم هر غریبه و فرد ناشناسی به آن وارد شود: به طور مثال میشود همین مساله را به راحتی و با طرح یک پرسش ساده از بچهها پرسید که:« دختر گلم یا پسر عزیزم آیا زمانی که ما در خانه نباشیم شما درب را به روی کسی باز میکنی؟
پس فضای مجازی هم اینطور است و نباید بدون اجازه ما با کسی که نمیشناسی صحبت کنی و از آن مهمتر اطلاعات اعم از آدرس خانه، مسائل خانوادگی و سایر مسائل شخصی را با او در میان بگذاری.»
وی در ادامه توضیح داد: متاسفانه این روزها برخی کودکان با چشم و هم چشمی، تصاویر و عکسهای خانوادگی مثل عکسهای روز تولد و جشنها را با سایر بچهها از طریق همین شبکههای مجازی به اشتراک میگذارند و اینها از جمله گرفتاریهای جدیدی است که همزمان با رشد و توسعه شبکههای اجتماعی خانوادههای بسیاری را دچار مشکل کرده است.
این روانشناس کودک در پایان گفت: توسعه شبکههای اجتماعی و رواج سایتها و فضاهای تهدیدکنندهای همچون مومو امری گریزناپذیر است و ما در مقام والدین تنها میتوانیم نقش هوشیارساز و راهنما را داشته باشیم و به این ترتیب، هرچه بتوانیم اطلاعات و آگاهی فرزندانمان را در این زمینه افزایش دهیم، آنها را در مواجهه با مسائل تهدیدکننده ایمنتر خواهیم کرد.
ما مسوولیم
بر این اساس، اینطور میتوان نتیجه گرفت که شخصیت «مومو» و سایتها و فضاهای مخربی از این دست تنها مادامی میتوانند که کودکان و نوجوانان از قبل نسبت به آنها هوشیار نشده باشند و چه خوب است ما به عنوان والدینی مسوول آنها را آگاه سازیم قبل از آنکه خیلی دیر شود.
انتهای پیام/د
