مواضع عجیب و احساسی وزیر ورزش ، معاونین ، مشاوران و مدیران وزارتخانه و همچنین فدراسیون نشین ها مینی بر حمایت همه جانبه و غیر متعارف از پرسپولیس، تصویری زشت از خود بر جای گذاشته است.
تصور اینکه بخش عمده ای از مسوولین ورزش جمع شده ، بی تفاوت نسبت به مشکلات و کاستی های فراوان موجود در بدنه ورزش ایران، همه٬ هم و غم خود را صرفا برای کسب یک جام بگذارند خیلی آزار دهنده است بخصوص اگر برای رسیدن به این مهم حق سایر تیم ها را هم پایمال کنند!این مسائل با روح ورزش همخوانی نداشته و در هیچ فرهنگ حرفه ای تعریف نشده است.
پرسپولیس یا هر تیم دیگری از هر نقطه دنیا حق دارند برای رسیدن به قله موفقیت تلاش کرده و افتخار آفرین باشند اما خلاصه کردن همه ورزش مملکت در یک تیم و برای یک جام نوعی توهین آشکار به سایر فعالان عرصه ها و رشته های دیگر محسوب می شود.
در شرق آسیا که هیچ ، دیگر عرب های حاشیه خلیج فارس هم چنین صف آرایی و خوش رقصی هایی برای نتیجه گرفتن باشگاه هایشان نمی کنند. آنها از روزی که پا روی عقاید عقب مانده و پوسیده شان گذاشتند به توفیق واقعی رسیدند . آنها رئال مادرید و بارسلونا را دیده اند که سه روز بعد از الکلاسیکو به مصاف بایرن مونیخ و یوونتوس در اروپا می روند. اما برخی مسوولین ورزش ما گویی هنوز در گیر و دار بازی های کودکانه و محلی خویش مانده و چنان وانمود می کند که بردن جام قهرمانی از چنان اهمیتی برخوردار است که هر تصمیم جانبدارانه ای را توجیه کند! آنها البته به دنبال بافتن کلاهی برای خود از این نمد هستند. کلاهی که توجیهی شود بر بی کفایتی و بی لیاقتی های صورت گرفته ! این گونه است که برخی چسبیده ها و بادمجان دور قاب چین ها که منافع مادی و معنوی زیادی از کنار نام پرسپولیس برده اند قهرمانی در آسیا را برابر و حتی برتر از بردن جام جهانی و المپیک دانسته و همه ارگان ها را موظف و مکلف به حمایت بی چون و چرا از این تیم بدانند!
لغو بعضی بازی های پرسپولیس در لیگ و همچنین تقاضای مضحک و دور از منطق انجام بازی با نساجی در تهران به جای قائمشهر ، نه فقط نادیده گرفتن حق این تیم پرطرفدار شمالی که اجحاف به تمام تیم های مدعی ست اما گارد باز وزارتخانه نشین ها و سازمان لیگی های فوتبال این اجازه را داده تا هر خواسته نا معقولی در این مقطع مطرح شده و بعید نیست مورد اجابت هم قرار گیرد.نه استقلال اجازه دارد میزبانی پیکان را سلب کند و نه پرسپولیس می تواند حق نساجی را زیر پا بگذارد.
این حرفه ای نیست، حرفه ای انگلیسی ها هستند که حتی با وجود تداخل بازی ها و حضور لیورپول در جام باشگاههای جهان، با تقاضای تعویق بازی آنها در جام اتحادیه موافقت نکردند و مجبور شدند با امید هایشان به میدان بروند.
پرسپولیس قطعا با توان و تلاش خود به این مرحله رسیده و نیازی به این رفتار های سخیف ندارد. رفتار هایی که بیشتر نشان دهنده بیگانگی روسای ورزش با این مقوله است. که اگر سر سوزن شناختی از دنیای قهرمانی داشتند این چنین اعتبار و آبروی یک باشگاه بزرگ و مردمی را زیر سوال نمی بردند! چنین نمایش ساده انگارانه ای از دل دادگی و تعصب آن هم در آخرین ماه های دولت تدبیر و امید بیشتر به شوی تبلیغاتی برخی چهره های کابینه برای روز های مبادا می ماند. افرادی مثل وزیر جوان که سیستم تحت مدیریتش با دهها مشکل ریز و درشت روبروست اما فوتبال و پرسپولیس ظاهرا یکی از مهمترین دغدغه های او به شمار می روند تا جاییکه حتی برای تولد فرزند یک سرخ پوش قدیمی هم عکس العمل خاص خود را دارد!
انتهای پیام/خ
