استقلال روی نیمکت خود سه سرمربی دارد، با تجربه هایی مثل مطلومی و مرفاوی که سابقه هدایت این تیم را در گذشته داشته اند و محمود فکری سکاندار فصل اخیر آبی پوشان. اما فوتبال بی برنامه و هدفی از این تیم شاهد هستیم. فوتبالی مبتنی بر اتفاقات و اشتباهات احتمالی حریف که شاید زمینه ساز رسیدن به گل و پیروزی باشد.
چنین استقلالی بدون شک در بدترین روزهای این باشگاه ریشه دار و پر افتخار هم دیده نشده است. بدون خلق موقعیت و هیچ برنامه ای برای رسیدن به دروازه حریف! بازی که شروع می شود گویی ارتباط نیمکت با بازیکنان داخل میدان به کلی قطع شده و هر کس برای خودش بازی می کند. از دقیقه یک تا سوت پایان هیچ تغییری در روش بازی دیده نمی شود!
به‌جز بازی اول که پنجره بسته نقل و انتقالات به داد فکری رسید و بالاجبار با ترکیب اصلی فصل پیش به میدان رفت و به سه امتیاز بازی با مس رفسنجان رسید دیگر هیچ رد و نشانی از آن تیم همیشه مدعی که نتیجه ای به جز قهرمانی ،هواداران پر شمارش را راضی نمی کند، دیده نشده است. شاگردان فکری در چهار بازی مقابل فولاد ، ماشین سازی ، پیکان و نفت آبادان ، ضمن اینکه در خلق موقعیت گلزنی به شدت ناتوان بوده اند تنها سه بار به گل رسیده اند . یک پنالتی ، یک ضربه ایستگاهی با شلیک زیبای ملیچ و گل حاصل از اشتباه عجیب سنگربان آبادان !
این برای آبی ها بسیار نگران کننده است . آنها شاید به لحاظ امتیازی در این مقطع از فصل بهتر از استقلال٬ استراماچونی ، شفر و‌منصوریان بوده باشند اما تیم آنها در ناکامی ها هم بارقه های امید را در دل هواداران روشن می‌کرد اما با این شکل و سیاق که تیم فکری در پیش گرفته است ، رسیدن به استقلال مورد قبول هواداران تقریبا غیر ممکن می نماید!
این تیم بعد از سال‌های زیادی که از فقر مهره های کارآمد و کوچ ستاره هایش در ابتدای فصل رنج می برد ، امسال به ثباتی نسبی رسیده و ضمن حفظ استخوان بندی فصل قبل ، نفرات جدیدی هم جذب کرده است.
آنها در هر پست دو بازیکن شاخص دارند که از این حیث پر مهره ترین تیم لیگ محسوب می شوند اما جریان کار طوری توسط گروه مربیان این تیم چیده شد تا تعداد زیادی مصدوم روی دست استقلال بگذارد.
دیگر دکتر نوروزی هم نیست تا مرهمی بر‌درد ها و مصدومیت های بازیکنان بگذارد . اشتباهات داوری در بعضی صحنه ها هم در عدم موفقیت این تیم نقش داشته و این مهم دم دستی ترین بهانه برای کادر فنی در توجیه ناکامی تیم بوده است اما با احترام به سوابق ارزشمند هر سه سر مربی حاضر روی نیمکت استقلال آینده ای روشن را نمی توان برای این تیم متصور بود.
بازی آنها چنگی به دل نمیزند، تنوع تاکتیکی که بماند، ساده ترین شیوه های متداول در فوتبال هم در نحوه باری آنها دیده نمی شود!
آنها اگر آن وقت و انرژی زیادی که صرف پرداختن به اشتباهات داوری می کنند را برای بر طرف کردن اشکالات فنی شان خرج کنند یقینا به نتایج بهتری خواهند‌رسبد! اینکه همه تقصیر ها را گردن داوری انداخته و خود را بری از اشکال بدانیم چیزی جز فرافکنی و فریب فوتبالدوستان نیست. باید بپذیرید سهم شما از این ناکامی کمتر از قاضی میدان نبوده است!
تیمی که مثلث تهاجمی مرگبار لیگ را در اختیار دارد اما یکی را که آقای کل فصل قبل بوده به قهقرای مصدومیت فرستاده و آن دو تای دیگر و بخصوص ارسلان مطهری در سردرگمی و بلبشوی حاکم بر زمین کمترین بازدهی و کار آیی را دارند.
در چنین وضعیتی باید از تصمیم گیران باشگاه پرسید آیا انتخاب این گروه فنی برای تیمی که عطش زیادی برای رسیدن به قهرمانی دارد ، نسخه شفا بخشی بوده است؟!
انتهای پیام/د
