به گزارش سبزوارنیوز ، رضا بردستانی در یادداشتی می نویسد: دوربین مسیر یک نگاه را آن قدر دنبال می‌کند تا نفس تنگی می‌گیریم، پله به پله با کاراکتر حرکت کردن باعث می‌شود مخاطب بفهمد زندگی کردن در برخی خانه‌های لوکس و دوبلکس چندان نیز آسان نیست که تو خواسته باشی برای پاک کردن چند قطره اشک از طبقه همکف بروی طبقه دوم و دستمال کاغذی برداری!
آن قدر «فلش بک» می‌زنند که وسط قسمت دهم، مخاطب سه بار از اول تا همین قسمت دهم را بی‌اختیار می‌بیند یعنی اگر سریال سه فصل و 45 قسمت باشد عملاً 15 قسمت را سه بار می‌بینیم. به موارد بالا؛ باز شدن درب برقی پارکینگ ها، پایین آمدن شیشه ی برقی خودروهای لوکس، افتادن یک برگ از درخت، عبور دسته‌ای از کلاغ ها، سبز شدن چراغ قرمز از ثانیه 138، دست و رو شستن و مسواک زدن، تی کشیدن کف آشپزخانه با دقت، دوش گرفتن و... با حرکت مولتی اسلوموشن و... را نیز اضافه کنید
خدا پدر تکنولوژی‌های این گونه را بیامرزد که تو 13 دقیقه فیلم را 39 دقیقه می‌توانی نشان دهی و سریالی 7 قسمتی را 42 قسمت کنی و هر هفته بفروشی!
اصلا سر سریال «دل» معلوم همه شد برای ارشاد و دیگر سازمان‌های ذیربط مهم است هرقسمت از 45 دقیقه کمتر نباشد حالا اسلوموشن است تکراری است و پر از فلش بک چندان مهم نیست! این‌ها را «منوچهر هادی» بی‌اختیار بر زبان آورد چون معلوم بود به قدری نقدها به همش ریخته که عنان و تحمل از کف داده.
بگذریم...
این روزها که باران بی‌امان می‌بارد و بسیاری از شهرها دچار آبگرفتگی شده گفتیم تا همه ی حواس‌ها به آبگرفتگی جمع است از یکی ـ دو فقره آبگرفتگی در شبکه ی نمایش خانگی و تلویزیون نیز پرده‌برداری کنیم؛ یکی سریال پلیسی، اطلاعاتی ـ امنیتی «خانه ی امن» و دیگری سریال قضائی ـ اطلاعاتی با نام «آقازاده»؛ سریال‌هایی که به شدت دچار آبگرفتگی شده اند.
در سریال خانه ی امن از یک سو یکی از دو کاراکتر اصلی طی‌الارض کنان از دبی به پاریس از پاریس به تهران و از تهران به باکو می‌رود اما 15 دقیقه زُل می‌زند به پسرش که ببیند اجازه می‌دهد با مادر زن پسرش صحبت کند یا نه؟!
در سریال آقازاده نیز وضع به همین منوال است، حامد 15 دقیقه موبایل و محتویاتش را بررسی می‌کند اما سه ثانیه‌ای از شمال به تهران می‌رسد! ایضا فلش بک‌هایی که خود فلش بک‌ها نیز مثل سود و سود دیرکرد. سود اقساط بانک‌ها شامل پخش چندین و چندباره شده است.
این که متری از تلویزیون پول می‌گیرند یا مثقالی به ما مربوط نیست چون برای جام جم گویی پول علف خرس است! اما بیچاره مخاطب‌هایی که هربار می‌گویند ان‌شاءالله این یکی دچار آبگرفتگی نمی‌شود!
در این میانه بگذارید به چند مسأله ی دیگر نیز فکر کنیم؛ مثلا برای یک سریال 43 دقیقه‌ای 23 دقیقه آگهی پخش می‌کنند(اول و وسط سریال، تیتراژ هم که طولانی است و لزوم مالایلزم. خود سریال شامل اسلوموشن و فلش بک می‌شود این وسط دقیقا مخاطب برای دیدن هر دقیقه سریال باید جان به جان آفرین تسلیم کند.
یک وجه دیگر اما خرده داستان‌هایی است که در این گونه سریال‌ها سایه‌ای سنگین بر متن اصلی می‌اندازد، وسط سریال پلیسی، اطلاعاتی ـ امنیتی «خانه ی امن»؛ از یک سو یک داستان عاشقانه رخ می‌دهد و یک دعوای خانوادگی! داستان عاشقانه باعث لو رفتن سوژه‌ها می‌شود، داستان عاشقانه باعث حواس پرتی تیم مراقبت و این یعنی قشنگ تو می‌فهمی این سریال را همان کسی نوشته که سریال‌هایی نظیر دل را می‌نوشته اما در کنارش به او چند پرونده ی حفاظتی ـ امنیتی نیز داده‌اند و او یادش رفته که آن پرونده‌ها اصل بوده نه آن خرده داستان ها!
سرِ سریال آقازاده البته صدای خیلی‌ها درآمد که چرا احساس می‌کنید با این کارها مردم بهتر و بیشتر هم ذات پنداری می‌کنند در حالی که به باور پذیری آنان لطمه می‌زنید؟ در سریال خانه امن نیز باز همان رخدادها بازتولید می‌شود.
این‌هایی که در ادامه ی آبگرفتگی‌های اسلوموشنی نوشتیم گونه‌ای دیگر از آبگرفتگی یا به نوعی آبرفتگی سوژه و داستان بود که مجبور می‌شوند با آب بستن بدان ها، نقص‌ها به چشم نیاید غافل از این که مخاطب از قسمت سوم به بعد تمام ماجرا را بهتر از نویسنده و کارگردان می‌داند!
سخن پایانی اما توجه به رواج مینی سریال‌ها در جهان و رواج سریال‌های دچار آبگرفتگی شده در ایران است! باید یاد بگیریم سریال‌های 5 قسمتی تا ده قسمتی بسازیم آن وقت نه از اسلوموشن خبری خواهد بود نه از فلش بک نه از داستان‌های پراکنده نه از ولنگاری حرکت دوربین نه از بودجه‌هایی که بر باد می‌رود و نه از کارگردان‌های کارنابلدی که بین شبکه نمایش خانگی و تلویزیون سرگردان هستند.
باید یاد بگیریم کیفیت بفروشیم، کمیت فروشی حداقل در جهان کرونا زده جنایت است!
انتهای پیام/د
