او می نویسد: برخلاف آنچه تصور میشود که زنان در برخی امور قابلیت ندارند یا نسبت به مردان قابلیت کمتری دارند، از آغاز حرکتهای حقطلبانه زنان و نگاه ویژه به آنان، زنان ثابت کردهاند اگر فرصت در اختیار داشته باشند، میتوانند جهان را مکان زیباتری برای حیات انسانی کنند.
در خصوص حضور زنان در ورزش زورخانهای گمان میرفت که با دریافت فتاوی مختلف از سوی مراجع عظام، بخش عظیمی از موانع پیش رو در افکار عمومی برداشته شود و زنان بتوانند پس از قرنها در این رشته ورزشی ملی و مذهبی، خودی نشان دهند.
اما پس از انتشار فتاوی مراجع عظام بهجای آنکه مسئولان دستبهکار ایجاد فرصت شوند، نبود ساختار و بستر مناسب، ملاحظات فرهنگی، موضوع اشاعه سلامتی از طریق اجرای این رشته، عرف جامعه و دیدگاه نهادهای فرهنگی بهانه تازهای شد برای هر آنچه مانع حضور زنان در گود زورخانه بود.
برای پاسخ به این ایرادها از قبیل نبود لباس واحد تا زورخانه برای زنان، راهکارهایی ارائه شد؛ اما دستاندازهای سازوکار اداری برای گرفتن مجوز رشته جدیدی برای ورزش باستانی بانوان مسیر را دشوارتر کرد.
خواست زنان برای حضور در این رشته ورزشی مشهود و کاملا مشخص است. حفظ شئونات اسلامی، اختصاص نوبت جداگانه زنانه-مردانه در زورخانهها، تدوین آییننامه مشخص از سمت فدراسیون و وزارت ورزش و تکیهبر فتاوی مراجع عظام ازجمله مواردی هستند که زنان ورزشکار این رشته هم بر آنها تأکید دارند.
در خصوص ملاحظات فرهنگی و دیدگاه نهادهای فرهنگی اخذ فتاوی از مراجع تقلید میتواند بذری برای کاشت نهال حضور زنان در این ورزش باشد و چنانچه وزارت ورزش همکاری کند، میتوان در نوبتهای جداگانه بدون اختلاط و با رعایت شئونات فرهنگی جامعه ایرانی اسلامی زمینه این حضور را فراهم کرد.
با توجه به اینکه قریب به 700 زورخانه در بانک اطلاعاتی کشور ثبتشده است و تعداد زیادی از این زورخانهها صرفا شبها برای ورزش مردان فعال هستند و در طول روز هیچگونه فعالیتی ندارند، میتوان از این ساعات و در نوبتی جداگانه بخشی از ساعت روز را به ورزش بانوان اختصاص داد.
یکی از اصول مدیریت کلان توجه به خواست و مطالبه مردم و تلاش برای اجراکردن مطالبات است که این امر نهایتا منجر به افزایش سرمایه اجتماعی و تعامل متقابل میان دولت و ملت میشود.
اینکه یک مطالبه از طرف جمعیت کمی درخواست شود توجیهکننده عدم اولویتبخشی به آن درخواست نیست. بهعنوانمثال، چنانچه در شهری تعداد افراد با معلولیتهای مختلف کم باشد، نمیتوان با این توجیه زمینههای حضور در جامعه را از ایشان گرفت؛ بلکه باید تلاش کرد تا تمامی زیرساختهای شهری برای حضور پررنگ اقلیتی چون افراد دارای معلولیت فراهم شود.
در خصوص حضور زنان در ورزشهای زورخانهای نیز فارغ از اینکه چه تعداد از زنان خواهان حضور در این ورزش هستند، مادام که مانعی شرعی یا قانونی جهت حضور زنان در این ورزش وجود ندارد، این وظیفه دولت است که بسترهای این حضور را فراهم آورد. کمااینکه در گذشته نیز ورزشهایی بوده که زنان در آن مشارکت نداشتهاند، اما توسط مسئولان موردتوجه قرارگرفته و اکنون زنان از مدالآوران آن رشته (برای مثال کشتی و وزنهبرداری) محسوب میشوند.
جدای از آن هیچگونه نیازسنجی و آمار رسمی درخصوص زنان علاقهمند به این ورزش وجود ندارد. حتی با فرض پذیرش کمبودن زنان علاقهمند به این رشته در زمان کنونی با توجه به اینکه این رشته ورزشی با زمینه فرهنگی و تاریخی جامعه ایران سازگار است، میتوان با یک برنامه مدون نسبت به افزایش علاقهمندی و فعالیت بیشتر زنان در این رشته اقداماتی را انجام داد.
علاوه بر آن، ورزش زورخانهای ورزش ملی و مذهبی کشور ماست و این انتظار از دولت میرود که برای بسط و ترویج فرهنگ پهلوانی که فرهنگ کهن ایرانی نیز هست و توسعه این ورزش، اقدامات لازم را انجام دهد. یکی از انتقادهایی که از سوی مخالفان حضور زنان دستاویز قرار میگیرد نوع پوشش زنان ورزشکار غیر ایرانی علاقهمند به ورزش زورخانهای است که تصاویر آن در شبکههای اجتماعی منتشرشده است.
حالآنکه اگر وزارت ورزش و فدراسیون بینالمللی ورزش زورخانهای، زمینههای حضور زنان در این ورزش را فراهم میکرد و برای بینالمللی کردن این ورزش اقدام میکرد، نوع پوشش و جزئیات نحوه حضور زنان در این ورزش هم قابلتعیین بود.
از معاونت توسعه ورزش بانوان این انتظار میرفت که پیش از آنکه مخالفان با حضور زنان در این رشته با جنجالآفرینی و برگزاری تجمع موجب تمرکز رسانههای خارجی شوند، معاونت مذکور بنا بر وظیفه و با تکیه بر «توسعه» ورزش بانوان، خود زمینه حضور را فراهم میکرد.
هم از زن بود دین یزدان به پای
یلان را به نیکی بود رهنمای - فردوسی
انتهای پیام/د
