سکوت تلخ رسانه ای نسبت به مرگ یک دانشجو
سربداران_ خانم فهمیه علیزاده، دانشجوی سال آخر پزشکی در دانشگاه سبزوار درگذشت.
به گزارش سبزوارنیوز، ماه رمضان امسال بود که ایشان بعنوان یکی از نخبگان مهاجر افغانستانی در برنامه مثل ماه دعوت شده بود و از دردهای مهاجرین افغانستانی و فرزندان مادر ایرانی سخن گفت. ناگفته نماند که سال قبل نیز ایشان به برنامه ماه عسل دعوت شد، اما به دلایل نامعلوم ۲۴ ساعت قبل از آغاز برنامه، دعوت ایشان کنسل شد.
خانم دکتر فهیمه علیزاده و محسن رضایی در برنامه مثل ماه ایران
مرگ نابهنگام این دانشجوی نخبه که دو اختراع در حوزه پزشکی به ثبت رسانده بود، قلب خانواده و بسیاری از دوستان و آشنایانش را به درد آورد. در اطلاعیه ای که روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار منتشر کرده، آمده است:«دانشگاه علوم پزشکی سبزوار ضمن ابراز تأسف و تأثر در پی از دست دادن دانشجوی سال هفتم پزشکی مرحومه دکتر فهیمه علیزاده و عرض تسلیت به خانواده آن مرحومه، جامعه پزشکی و دانشجویان، برای آن مرحومه طلب مغفرت از خداوند متعال می‌نماید. لازم به ذکر است؛ در خصوص چگونگی و علت فوت نامبرده، پزشکی قانونی تنها مرجع رسیدگی به این موضوع است.روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار»
خانم دکتر فهیمه علیزاده که دانشجوی سال هفتم پزشکی بود، در یک قدمی اتمام دوره هشت ساله خود به یکباره درگذشت، این خبر قدری عجیب و دور از ذهن است و سخت به باور می نشیند. خانواده ایشان روز گذشته و در کمال ناباوری پیکر او را به خاک سپردند. اما آنچه قصه خانم سارا علیزاده را تلخ می کند، سکوت تلخ رسانه هایی است که همواره داد از حقوق مهاجرین می زنند.
آیا مرگ یک پزشک در حین انجام وظیفه آنهم در سخت ترین شرایط ارزش خبری برای رسانه ها ندارد؟ بیایید اینگونه به قضیه نگاه کنیم که اگر او یک پزشک ایرانی بود آیا باز هم رسانه ها اینگونه سکوت می کردند؟ به راستی چه دلیل قانع کننده ای برای کتمان و بی تفاوتی نسبت به مرگ یک پزشک مهاجر وجود دارد؟ غیر از اینست که او تنها بدلیل مهاجر بودنش اقبال تیتر شدن در رسانه ها را ندارد؟
بسیاری از همکاران او فشار زیاد و استرس و افسردگی را عامل فوتش دانسته اند. پرسش اینجاست که چه اتفاقی می افتد که یک پزشک آنقدر تحت فشار روانی قرار می گیرد که می میرد؟ از سوی دیگر چه اتفاقی برای ما افتاده است که اینگونه قلبهایمان سنگ شده و از کنار این فاجعه به سادگی عبور می کنیم؟
سکوت رسانه ها و بایکوت مرگ پزشک مهاجری که تنها چند ماه قبل در رسانه ملی از دردهای مهاجرین گفت، درد مرگ او را بیشتر می کند و قلب بسیاری از مهاجرین را به درد می آورد. او در مصاحبه اش نیز به این موضوع اشاره کرد و شاید این جمله از او برای تاریخ به یادگار بماند: ما نسل دومی های مهاجر، از جایی به جایی مهاجرت نکردیم، پس چطور هنوز مهاجریم؟
انتهای پیام/س
کد خبر : 634
تاریخ انتشار : 5 سال پیش
