سبزوارنیوز : مراسم خاکسپاری در همه دنیا با شیوه های مختلفی انجام میشود اما برخی از کشورهای دنیا رسوم عجیبی برای مراسم خاکسپاری خود دارند که گاهی تصور آن هم برای ما غیرممکن است.
هر چقدر که برای سالم ماندن و زندگی کردن انسانی تلاش کنیم دیر یا زود مجبور به ترک این کره خاکی به سوی مقصدی نامعلوم خواهیم بود. خوشبختانه معمولاً این اتفاق خیلی زود رخ نمی دهد و چند صباحی در این زندگی دنیوی خواهیم ماند اما هیچ کس آن اندازه که دوست دارد زنده نخواهد ماند. البته موضوع مرگ مبحثی ناراحت کننده است اما اگر مردید دوست دارید که مراسم خاکسپاری شما به چه شکلی انجام گیرد؟ برخی دوست دارند به خاک سپرده شوند و برخی دیگر سوزانده شدن را ترجیح می دهند.
گروهی پرت شدن از یک صخره بلند را ترجیح می دهند و برخی دیگر دوست دارند که در جنگل رها شوند. در بسیاری از تمدن ها، مراسم مربوط به تدفین مردگان نه تنها بسیار مهم بوده بلکه بسیار عجیب و غریب نیز هست. در ادامه این مطلب شما را با برخی از مراسم خاکسپاری تعجب برانگیز و عجیبی که در گوشه و کنارجهان انجام می شوند آشنا خواهیم کرد.
1- مرده خواری
بله متاسفانه همانطور است که فکر می کنید. در برخی از تمدن های انسانی خوردن گوشت مرده ها یکی از بخش ها و قسمت های مهم سوگواری مردگان است. البته این سنت دیگر به ندرت انجام می شود اما در گذشته ای نه چندان دور رویه ای معمول در هنگام مرگ افراد در پاپوآ گینه نو و بخش هایی از برزیل بود. در واقع این افراد با خوردن گوشت مردگان خود تلاش می کردند آن ها را بخشی از خود قلمداد کنند و بدین ترتیب مردگانشان با آن ها بمانند. البته در برخی مناطق نیز که گوشت به اندازه کافی در دسترس نبود با این کار بخشی از گوشتمورد نیاز خانواده یا قبیله تامین می شد.
2- زیر و رو کردن استخوان ها
مردم مالاگاسی در ماداگاسکار دوست ندارند مرده هایشان در آرامش باقی بمانند. در طی مراسمی به نام «فامادیهانا» به معنای «زیر و رو کردن استخوان ها»، اسکلت مردگان از دخمه ها بیرون کشیده شده و ان ها را در لباس ها و پارچه های جدیدی می پیچند. این سنت خود به اندازه کافی عجیب است اما پس از آن اتفاق عجیب تری رخ می دهد. آن ها سپس جنازه در حال پوسیدن فرد مرده را که در پارچه های تمیز پیچیده شده است بالای سر نگه داشته و همزمان به رقص و پایکوبی و آواز خواندن می پردازند.
3- تدفین در آسمان
در تبت، جنازه مردگان روی صخره ها رها می شوند تا کرکس ها و دیکر مردار خواران گوشت آن ها را بخورند. گاهی اوقات جنازه تکه تکه می شود و برخی اوقات نیز به همان شکل روی صخره ها رها می شود. در دینبودایی مردمان تبت مردگان را محمل هایی خالی می بینند که هیچ روحی یا تعلقی به آن ها وابسته نیست. از این رو این مراسم را به عنوان سیکل ادامه دار بودن زندگی در نظر می گیرند :مردگان غذای زندگان را تامین می کنند.
4- تدفین سردسته وایکینگ ها
این یکی واقعاً دیوانگی محض است و احمد بن فضلان که در قرن دهم میلادی به سرزمین وایکینگ ها سفر کرده اطلاعات کاملی در این باره ارائه داده است. اگر چه نمی توان با اطمینان کامل به گفته های او نگاه کرد اما وایکینگ ها کارها و سنت های عجیب و غریب کم نداشته اند و این مورد نیز می تواند یکی از آن ها باشد. بر اساس ادعاهای ابن فضلان وقتی که رییس وایکینگ ها می مرد، جنازه او را در یک قبر موقتی قرار داده و در این حین برای او لباس های جدیدی تهیه می کردند. در این میان یکی از زنان یا دختران برده او داوطلب می شد که در زندگی آینده نیز خدمتکار او باشد.
این دختر به صورت شبانه روز تحت مراقبت قرار گرفته و مایعات سمی به او خورانده می شد. سپس با تعدادی از وایکینگ ها رابطه جنسی برقرار کرده و در نهایت با یک طناب خفه می شد. بعد از آن یکی از زنان پیر قبیله برای اطمینان از مرگ او، با چاقو ضربه ای به بدن او وارد می کرد. سپس جنازه این دختر و رییس قبیله در یک قایق قرار گرفته و به آتش کشیده می شد.
مراسم خاکسپاری عجیب و غریب قبیله توراجا
مراسم تشییع جنازه توراجا رویداد اجتماعی مهم و فرصتی برای جمع شدن همه خانواده ها دور هم و مشارکت روستاییان در یک رویداد مشترک، تجدید روابط و تاکید دوباره بر اعتقادات و سنت ها به روش اجدادشان است. این مراسم چند روز طول می کشد. وقتی یک توراجایی می میرد، اعضای خانواده مرحوم باید مجموعه ای از مراسم را اجرا کنند. اما این مراسم فورا پس از مرگ اتفاق نمی افتد، زیرا یک خانواده توراجایی معمولی اغلب هزینه لازم برای این مراسم را ندارد. بنابراین آن ها هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها منتظر می مانند تا زمانی که به اندازه کافی پول پس انداز کنند. درطول این مدت، مرحوم دفن نمی شود اما مومیایی می شود و در یک خانه سنتی زیر یک سقف با خانواده اش نگه داشته می شود. وقتی مراسم به پایان رسید، شخص را مرده واقعی درنظر نمی گیرند بلکه او صرفا تصور می کنند او از یک بیماری رنج می برد.
وقتی پس انداز به اندازه کافی جمع شد، مراسم آغاز می شود. اول کشتن بوفالو و خوک همراه با رقص و موسیقیاست و پسران جوان خون را با نی های بلند بامبو خون می پاشند. هرچه فردی که می میرد قدرتمندتر باشد، بوفالوی بیشتری در مراسمش کشته می شود. عجیب نیست که در یک مراسم ده ها بوفالو و صدها خوک کشته شوند. بعد از قربانی، گوشت بین مهمانان توزیع می شود. سپس نوبت به مراسم تدفین می رسد، اما قبیله توراجا به ندرت جنازه را در زمین دفن می کنند و آن ها را در غارها یا صخره های کوه یا تابوت های چوبی آویخته از صخره قرار می دهند. قبر معمولا گران است و ماه ها طول می کشد تا کامل شود. یک پیکر چوبی تراشیده شده به نام تاو تاو، به نمایندگی از مرحوم در غار رو به زمین قرار داده می شود. تابوت ها به زیباییتزئین می شوند اما به مرور زمان چوب شروع به پوسیدن می کند و استخوان های مرده روی زمین می افتند. همان طور که گفته شد نوزادان در پارچه ای پیچیده شده و داخل فضای خالی تنه درخت قرار داده می شوند. اعتقاد بر این است که نوزاد جذب می شود. دهها نوزاد در یک درخت قرار داده می شوند.
تدفین تمام می شود، مهمان ها پذیرایی و به خانه هایشان برمی گردند، اما مراسم هنوز تمام نشده است. هرچند سال یک بار در ماه آگوست، مراسمی برگزار می شود که در آن اجساد بیرون آورده و شسته و مرتب می شوند و به آن ها لباس های نو می پوشانند. سپس مومیایی ها در روستا مانند زامبی ها راه برده می شوند. این مراسم عجیب و غریب هرسال هزاران گردشگر و مردم شناس را به این جزیره جذب می کنند.
انتهای پیام/ ک
