جام جهانی فوتبال
توان صعود به مرحله یکشانزدهم را با همین تیم نیمبند داریم!
سربداران - فوتبال یک لذت است، لذتی ناب که طی آن، تنها کسانی از دیدن آن کیف میکنند که با فوتبال ارتباط برقرار می کنند و آن را میفهمند!
جواد دباغی مقدم
ورزش حرفهای، سیاست را نمیشناسد با آن واقعا بیگانه است، اگرچه سیاست داخلی ما بر ورزش بسیار تاثیرگذار بوده و حتی میتواند بر نتیجهی آن تاثیر بگذارد، مثل بازی مقابل انگیس آن هم در جام جهانی!
در بسیاری از تحلیلها و اظهارنظرهای چند روز گذشته هیچگاه نظر فنی و تاثیرگذاری که ورزشی و از سر دلسوزی باشد، مشاهده نکردم که بتواند دلایل شکست عجیب ما را مقابل شاگردان گرت ساوتگیت قابل هضم کند.
دائم از حکومتی بودن تیم و در اختیار یکسری آدمها بودن و حواشی زیاد و کشاندن فوتبال به قعر سیاست حرف زده شد، کارشناسان فوتبالی در آن سوی مرزها نتیجه ۶-۲ را ناشی از عدم همراهی مردم با این تیم، ذکر کردند و کمتر به اصالت ورزش پرداختند.
مثلا عنوان شد که نباید به دیدن رییس جمهوری میرفتند، نباید برابر انگیس به نشانهی اعتراض، بازی میکردند و دهها نظر تند دیگر و... این هجمهها انصافا به دور از روح ورزش است.
بله موافقم که چندین بازیکن در حد تیم ملی ایران نیستند، دو سه بازیکن به کیروش تحمیل شده است و دست او را برای دعوت از چندین بازیکن اثرگذار دیگر بستهاست.
اما به هرحال در دیدار مقابل انگلیس انگیزههای بردن در تیم وجود نداشت! بازیکنان توان رقابت نداشتند و متاسفانه رسانههای ورزشی ما نیز بهجای حمایت از بازیکنان و کادر فنی، برای تحمیل بازیکنان مدنظر خود به سرمربی تیم ملی، هنوز هم روی چند بازیکن مدنظر اصرار میورزند و انگار باید همان شود که آنها میخواهند!
مثلا صادق محرمی برای بازی مقابل انگلستان در اندیشههای هیچ مربی قرار ندارد اما شجاع خلیلزاده نیمکت نشین او میشود تا نظر رسانههای داخلی محقق شود!
علی کریمی، مهدی ترابی و وحید امیری نیز با خواست چند نهاد دیگر در ترکیب ۲۵ نفره راهی قطر شدند، برخی اتفاقات دیگر نیز در شکلگیری این نتیجه اثر زیادی داشت که نباید از آنها چشم پوشی کرد، بهعنوان مثال دادن میانهی میدان به بازیکنان پابه توپ انگلیسی بود و سعید عزتاللهی نتوانست در کنار روزبه چشمی یا حتی سروش رفیعی (که دعوت نشد) در ترکیب اولیه باشد تا عملا میانهی میدان در غیاب احمد نوراللهی و امید ابراهیمی مصدوم، در اختیار انگلیسیها قرار بگیرد و جولان هافبکهای سرحال لیگ جزیره را شاهد باشیم.
سامان قدوس و حتی محمد محبی وینگرهایی بودند که به درد این ترکیب میخوردند که مشخص نشد علی کریمی چرا به میدان میرود آنهم بدون هیچ بازی تدارکاتی! در عوض محمد محبی حتی به ترکیب کاروان اعزامی به دوحه، دعوت نمیشود!؟
با این همه یک لیست کامل در ایران ماند تا در جام جهانی مشخص شود بلد نیستیم مردم را از ته دل خوشحال کنیم، آوردگاهی که آرزوی هر شب و روز هر بازیکنی است، سالها تلاش میکند تا در این جام بازی کند و حتی هر فوتبالدوستی که افتخار کند به آن.
دیدن نتیجهگیری عربستان برابر نامزد قهرمانی این دوره از رقابتها کار را برای مربیان و کادر فنی تیم ملی سختتر هم کرد. اگرچه زدن سهگل در نیمه نخست توسط آرژانتینیها و مردود اعلام شدن این گلها انگیزههای سفید و آبی آسمانیها یا آلبی سلستهها را بشدت فروکش داد تا در حد یک تیم معمولی مقابل عربستان تن به شکست عجیب دهد.
و باز حالا همین شکست را آنقدر بر سر بازیکنان و فدراسیون کوبیدند که کسی تحلیلی واضح و فنی از تیم ملی عربستان ارائه نکرد!
سرمربی بسیار آگاه این کشور تشخیص درستی داشت که شاکلهی یک تیم باشگاهی موفق را عازم جام جهانی کند تا درک متقابل بازیکنان در درون زمین بشدت افزایش یابد، حتی کیروش هم با این اندیشه (استفاده از بازیکنان تیم فوتبال استقلال تهران) وقتی یکبار کارش گره خورده بود، موفق به صعود به جام جهانی شده بود.
بنابراین نظر نگارنده این است که بهتر است منصف باشیم. این تیم درست است که بهترین و شایستهترین نفرات را با خود ندارد، اما توان بازیکنان فعلی نیز حدی دارد و بهجای استرس به آنها باید انرژی مثبت دهیم، چون حقیقتا چارهی دیگری نمانده، این تیم میتواند به دور حذفی و مرحلهی یک شانزدهم صعود کند.
دست از سر بازیکنان برداریم و نظرات شخصی خود را به کادر فنی تحمیل نکنیم.
برتری مقابل ولز و آمریکا، هرگز دور از دسترس نیست، حتی با همین تیم نیمبند!
کد خبر : 8995
تاریخ انتشار : 3 سال پیش
