به گزارش سبزوارنیوز ، محمد نوری نابغهای که در زمینه نوآوری و ژرفای اندیشه ناب، زبانزد هنرمندان هم نسل و هنرمندان پس از خود بوده و خواهد بود.
محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و متعلق به تمام اقوام و ملتهای روی زمین میدانست و به همین دلیل اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب، در ذهن زیباپرداز او به اصلی بدیهی تبدیل شده بود. همین امر سبب شد چند دهه پس از آغاز فعالیت، به عنوان هنرمندی مولف در زمینه آواز کلاسیک ایران مطرح شود؛ زیرا آغازگر و پایهگذار نگاهی نو به موسیقی آوازی ایران (در سبک کلاسیک غربی) بود.
ریشه تفکر موسیقایی نوری را باید در فضای حاکم بر هنر ایران در دههٔ بیست جستوجو کرد که پس از گذشت سه دهه از یک خواننده جوان و جویای نام، اسطوره ای بی بدیل و هنرمندی مولف در عرصه آواز ایران ساخت.
این دهه را باید دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی میان مردم ایران؛ بهویژه نسل جوان دانست که بخشی از آن متأثر از ورود فناوریهای صوتی از قبیل صفحات گرامافون و بخشی دیگر ناشی از تاثیر رادیو بر ذهن مخاطب بود.
وسعت موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان باعث شد محمد نوری مانند بسیاری از همنسلان خود با خواندن اشعار نوین تنظیم شده روی نغمههای روز جهان موسیقی غرب و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی، خوانندگی را آغاز کند.
او با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و مبانی تآتر از دانشکده علوم اجتماعی و صدالبته خلاقیت سرشار توانست هویت مستقلی به این گرایش بخشیده و با اجرای آثار مطرح موسیقی، فضای منحصر به فرد و اندیشمندانه ای به گونه آوازیِ خود بدهد؛ آغاز راهی که صدای مخملین این خواننده جوان را در جامعه ایرانی طنین افکن ساخت.
محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آنِ تمام اقوام و ملتهای روی زمین میدانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود. او برنده جایزه
خورشیدطلایی (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود.
وی در سال ۱۳۸۵ به عنوان چهره ماندگار برگزیده شد. از برترین و مشهورترین آهنگهای وی جان مریم ، کهکشان عشق، سرزمین محبوبمن و ایران ایران، در ذهن و ضمیر هم میهنان جای گرفته است.
محمد نوری را میتوان در میان خوانندگان ایرانی، برخاسته از قبیلهای دیگر دانست. ترانههایش و نیز نوع خواندنش متفاوت بود. خیلیها انتظار داشتند که او به جرگه خوانندگان اُپرا بپیوندد. نزد اولین باغچه بان، نخستین معلم اُپرا در ایران تمرین آوازهای اُپرائی کرده بود. زبان و ادبیات انگلیسی را در دانشگاه آموخته و به هنرستان تاتر رفته بود. او آنچه را که زمینه ساز یک خواننده اُپراست، فراهم آورده بود. نوری اما جان مریم را سرود و با همان ترانه نیز به شهرت رسید.
"جان مریم" از ترانههای بومی شمال الهام گرفته شده بود. گویا نوری سالها آن را در ذهن میپرورانده و تنها در انتظار فرصتی بوده است تا به روی کاغذ بیاورد. فرصت را "کامبیز مژدهی" آهنگساز ترانه، در همان خطه شمال در اختیارش گذاشت. ترانه در فاصلهی خرید یک کراوات ساخته شد. مژدهی به بازار میرود و در بازگشت، جان مریم را حاضر و آماده روی میز میبیند.
جان مریم چشماتو وا کن/ منو نیگا کن/
شد هوا سفید، در اومد خورشید/ که بریم به صحرا
بریم که شد وقت درو/ مال منی از پیشم نرو/.....
روانش شاد و یادش گرامی باد
انتهای پیام/د